De betekenis van context engineering is ironisch genoeg afhankelijk van… de context waarin je het bespreekt. Als je prompts structureel wil inzetten, dan loop je er al snel tegenaan dat je een beperkte context kunt opgeven. Als je in een prompt vraagt om informatie over calls, dan kan het afhankelijk van de context duiden op een verzoek aan een API of op telefoontjes van klanten. Als het taalmodel weet wat je functie is, waar je eerder naar gevraagd hebt, of welke documenten je hebt geproduceerd, dan kan het taalmodel vermijden dat het de plank misslaat. Context engineering gaat dan om het structureel goed aanbieden van de achtergrond van je vraag.

Wanneer AI-modellen jouw rol, voorkeuren en positie binnen een organisatie begrijpen en kunnen onthouden, veranderen ze van slimme tools in echte samenwerkingspartners. Dat is precies de richting waarin grote techbedrijven zich bewegen. Door het opbouwen van een persoonlijk profiel en een geheugen, kunnen deze systemen steeds beter anticiperen op jouw behoeften — zowel in zakelijke context als in persoonlijke assistentie. Ze kunnen dan zelfstandig beslissingen voorbereiden, taken oppakken en relevante informatie aanreiken op het juiste moment. Maar hoe persoonlijker en autonomer deze AI’s worden, hoe belangrijker het wordt om een zorgvuldige balans te vinden tussen bruikbaarheid en privacy. En wat betekent het eigenlijk voor onze communicatie als straks niet de klant zelf belt of mailt, maar zijn AI namens hem?